Eyes Wide Open

Με το τέλος του έτους και την αυγή ενός νέου, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε και μια νέα αρχή. Είναι ψυχολογικό το ορόσημο, αλλά δεν παύει να έχει την αξία του. Άλλωστε, ό,τι μας εμπνέει και μας κινητοποιεί να βελτιώσουμε τη ζωή μας –όπως αντιλαμβάνεται τη βελτίωση αυτή καθένας και καθεμιά από εμάς– αποτελεί αφορμή για ουσιαστική αλλαγή.

Ας μιλήσουμε λοιπόν σήμερα για μια αλλαγή δύσκολη αλλά πολύτιμη, που πιθανολογώ ότι πολλοί και πολλές μπορούμε να αποπειραθούμε το 2023 με θετικά αποτελέσματα. Μπορούμε να «εκπαιδεύσουμε» τον εαυτό μας να αντιμετωπίζει δυσάρεστες ή αγχωτικές πραγματικότητες κατά μέτωπο;

Χαρακτηριστικό πεδίο στο οποίο τείνουμε να εθελοτυφλούμε είναι, άλλωστε, τα οικονομικά. Όπως μια υποχρέωση στο άμεσο μέλλον την οποία δεν ξέρουμε πώς θα ικανοποιήσουμε. Ένα χρέος που εκκρεμεί και φουσκώνει σαν μπαλόνι – μαζί και το στρες που μας προκαλεί. Μια επιθυμία που δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε αυτή τη στιγμή, αλλά το κάνουμε έτσι κι αλλιώς, κι ας μας ζορίσει στη συνέχεια. Μια δύσκολη συζήτηση που αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι.

Τα βγάζουμε πέρα κλείνοντας τα μάτια. Μήπως όμως δεν τα βγάζουμε πέρα τελικά; Μήπως όλα αυτά που κρύβουμε κάτω από το χαλί συσσωρεύονται και απειλούν την ασφάλεια και την ευημερία μας; Μελέτες άλλωστε έχουν καταδείξει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ οικονομικών ανησυχιών και της συναισθηματικής και ψυχικής μας υγείας. Τι θα γινόταν, άραγε, αν σταματούσαμε να κλείνουμε τα μάτια;

Αντί για μια βουτιά στο άγνωστο, ας ξεκινήσουμε δοκιμάζοντας ένα μικρό παιχνίδι. Από την πρώτη μέρα του χρόνου και για όλο τον Ιανουάριο, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι δύσκολο, κάτι που αποφεύγουμε, κάτι που μας ζορίζει αλλά που πρέπει να γίνει, κάθε μέρα. Ακόμη και αν είναι κάτι μικρό, ακόμη κι αν δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα οικονομικά. Πάμε να χτίσουμε, έτσι, «μυϊκό ιστό» για να πάμε, λίγο λίγο, στα πιο δυσπρόσιτα και απαιτητικά.

Καταγράψτε στο κινητό σας, σε μια κόλλα χαρτί ή σε ένα ημερολόγιο την πρόοδό σας. Θα σας εκπλήξει ευχάριστα και θα σας κινητροδοτήσει μοναδικά. Θα το δοκιμάσουμε κι εμείς και θα μοιραστούμε στο τέλος του μήνα τις εντυπώσεις μας.

Καλή χρονιά!

Η οικονομία του δώρου είναι ένα οικονομικό σύστημα στο οποίο τα αγαθά και οι υπηρεσίες δίνονται χωρίς ρητή συμφωνία για άμεση ή μελλοντική –χρηματική ή άλλη– αντιπαροχή. Σε αντίθεση με τη σχεδιασμένη οικονομία (στην οποία τα αγαθά και οι υπηρεσίες διανέμονται με ρητή εντολή και έλεγχο και όχι εθιμοτυπικά, δηλαδή ανεπίσημα) και τις οικονομίες της αγοράς (όπου υπάρχει πάντα ένα ρητό, χρηματικό κατά κανόνα, αντάλλαγμα που καθορίζεται πριν από τη συναλλαγή), η οικονομία του δώρου βασίζεται στο αίσθημα του αμοιβαίου αλτρουισμού και δίνει έμφαση στις κοινωνικές ή άυλες ανταμοιβές. Μάλιστα, ορισμένες φορές υπάρχει μια σιωπηρή προσδοκία επιστροφής συγκρίσιμων αγαθών ή υπηρεσιών, πολιτικής υποστήριξης ή μεταβίβασής του αργότερα σε τρίτους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, αντί για συσσώρευση υλικού πλούτου, σε μια οικονομία δώρων οι συμμέτοχοι επιδιώκουν τον κοινωνικό πλούτο.

Στην πράξη, πάντως, οι περισσότερες ανθρώπινες κοινωνίες συνδυάζουν στοιχεία όλων αυτών, σε διαφορετικό βέβαια βαθμό.

*Σχετικά με το οικονομικό μοντέλο της οικονομίας του δώρου, μπορείτε να παρακολουθήσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ του διεθνούς οικονομολόγου James Quilligan και του Charles Eisenstein, συγγραφέα του «Sacred Economics», πατώντας εδώ.

Το χρώμα του χρήματος, όμως, σε κάθε ταινία διαφέρει, αποτυπώνεται αλλιώς. Ανάλογα με τη χώρα παραγωγής της ταινίας. Ανάλογα με τις ανάγκες των ηρώων. Ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε υπόθεση. Τι εννοούμε; Πάρτε γεύση μέσα από το top 5 μας.

Η συνέχεια του άρθρου στο site της αθηΝΕΑς.